Revolutionaire ontdekking onthult dat de aardkern geen afgesloten mysterie is, maar een actieve goudbron.
Al decennialang denken mensen bij het woord “goudvoorraad” direct aan Fort Knox. Maar wat als die beroemde kluis helemaal niet de grootste goudreserve ter wereld herbergt?
Onderzoekers van de Universiteit van Göttingen hebben bewijs gevonden dat letterlijk tot in de kern van de aarde reikt – en dat daar, op 3.000 kilometer diepte, veel meer goud schuilt dan we ooit voor mogelijk hielden.
Ondergrondse lekstroom
In vulkanisch gesteente op Hawaï vonden geochemici sporen van het uiterst zeldzame metaal ruthenium (Ru), en dan vooral de isotoop 100Ru. Die specifieke vorm komt vrijwel uitsluitend voor in het diepste binnenste van de aarde: de overgangszone tussen de mantel en de kern.
Volgens het onderzoek, gepubliceerd in Nature, is dit een directe aanwijzing dat materiaal uit de aardkern zich een weg naar boven heeft gebaand. Niet alleen ruthenium, maar ook goud en andere edelmetalen blijken onderdeel te zijn van deze ondergrondse ‘lekstroom’.
Tot voor kort onmeetbaar
Het verschil in isotopische samenstelling tussen de kern en de mantel was jarenlang niet te detecteren. Maar dankzij geavanceerde analysetechnieken die recent zijn ontwikkeld in Göttingen, konden onderzoekers nu voor het eerst een verhoogd signaal van 100Ru meten in Hawaïaanse lava.
Dr. Nils Messling legt uit: “Toen de eerste resultaten binnenkwamen, beseften we dat we letterlijk goud hadden gevonden. Onze data bevestigen dat materiaal uit de kern, inclusief edelmetalen, in de mantel terechtkomt.”
We beseften dat we letterlijk goud hadden gevonden.
Dr. Nils Messling
De kern leeft – en lekt
Waar geologen lange tijd dachten dat de aardkern een gesloten, inert systeem was, blijkt nu dat er interactie is met de bovenliggende mantel. Professor Matthias Willbold stelt: “We kunnen nu aantonen dat enorme hoeveelheden superverhit mantelmateriaal – honderden biljarden tonnen gesteente – ontstaan aan de kern-mantelgrens en opstijgen tot aan het aardoppervlak.”
Hawaï is een schoolvoorbeeld van een eilandketen die direct is gevoed door deze opstijgende pluimen uit de diepe aarde.
Nieuwe perspectieven
Deze bevindingen zetten onze ideeën over planeetvorming op losse schroeven. Het impliceert dat de edelmetalen waar onze technologie en economie op leunen misschien niet allemaal afkomstig zijn van meteorietinslagen, zoals lang werd gedacht. Een aanzienlijk deel lijkt uit het binnenste van onze planeet zelf te komen.
Voor materiaalkundigen en geologen opent dit nieuwe perspectieven: de dynamiek van de aarde is veel actiever en complexer dan gedacht. En hoewel commerciële mijnbouw op deze diepte voorlopig sciencefiction blijft, biedt het wel inzichten voor toekomstige exploratie en onze kennis van planetaire evolutie.
Aarde als dynamische machine
Voor eeuwen zagen wetenschappers de kern als een afgesloten domein – ontoegankelijk en onveranderlijk. Maar deze ontdekking laat zien dat de aarde een levend systeem is, waarin zelfs het diepste binnenste zijn invloed uitoefent op het oppervlak. Vulkanen worden zo niet alleen gezien als destructieve krachten, maar ook als boodschappers van de diepste geheimen van onze planeet.
