Gerald Schut
Het kunstmatig afkoelen van de aarde door deeltjes in de stratosfeer te brengen is ‘opvallend goedkoop’, concluderen onderzoekers van Yale en Harvard in het meest gedetailleerde onderzoek naar de technische mogelijkheden voor Solar Ray Management (SRM) tot op heden.
Vulkaanuitbarstingen nabootsen door vijftien jaar lang miljoenen tonnen sulfaat tussen 10 en 20 km in de atmosfeer uit te strooien zou € 2,2 miljard per jaar kosten. Dat is een schijntje vergeleken bij de € 440 miljard, die wereldwijd nu in duurzame technologie wordt gestoken.
Het idee van kunstmatige afkoeling door extra aerosolen, beïnvloeding van wolken, extra reflecterende gewassen of spiegelende belletjes in oceanen is controversieel. Het risico op onvoorziene klimaatgevolgen is groot, maar volgens Wake Smith (Yale) en Gernot Wagner (Harvard) zou het onverantwoord zijn om een dergelijk plan niet klaar te hebben liggen als de nood aan de man komt.
Om grootschalig deeltjes op 20 km hoogte te verspreiden moet volgens Smith en Wagner een nieuw soort vliegtuig ontworpen worden. Bestaande straaljagers kunnen die hoogte halen, maar kunnen er niet lang genoeg blijven; raketten zijn te duur. De nieuwe vliegtuigen zouden grotere vleugels moeten hebben en vier motoren in plaats van twee, omdat de luchtdichtheid op 20 km hoogte slechts 7 % bedraagt van die op zeeniveau. Hier zijn geen technologische doorbraken voor nodig.
Ieder jaar zouden er zeven nieuwe vliegtuigen geproduceerd moeten worden. In het eerste jaar zouden daarmee 4.000 vluchten gemaakt moeten worden, in het laatste jaar zouden 100 vliegtuigen er 60.000 maken. Het programma zou de mondiale temperatuur met 0,1 °C per jaar verlagen; na vijftien jaar is daarmee een afkoeling van 1,5 °C verwezenlijkt.
Het IPCC waarschuwt dat de 3 °C temperatuurstijging waar de wereld op afstevent rampzalig zou zijn. Critici van geo-engineering vinden dat spelen met het klimaat te gevaarlijk is om te overwegen en vrezen dat het de inzet voor emissiereductie ondermijnt.
