In Cumberland, een voormalig kolenmijndorp op Vancouver Island, wordt de erfenis van de steenkoolindustrie omgetoverd tot een toekomstgerichte energiebron. Ondergrondse mijnschachten kunnen nu een heel dorp van warmte en koeling voorzien. Duurzaam en bijna CO2-neutraal.
Het Canadese dorp Cumberland stond ooit bekend om zijn kolenmijnen. Tussen 1888 en de late jaren ’60 produceerden lokale mijnwerkers meer dan 16 miljoen ton steenkool, die schepen stookte, huizen verwarmde en smelters in Japan van brandstof voorzag. Toen de mijnen sloten, lieten ze diepe schachten en kilometers aan tunnels achter, met blijvende risico’s zoals methaanophopingen en instabiele holtes.
Vandaag de dag ziet het dorp in deze oude infrastructuur juist een kans. Een initiatief van de University of Victoria’s Accelerating Community Energy Transformation (ACET) onderzoekt hoe de verlaten mijnschachten gebruikt kunnen worden als bron van geothermische energie.
Geothermie uit onverwachte bron
Het geheim zit in het grondwater dat in de oude mijnen achterbleef. Dit water heeft het hele jaar door een stabiele temperatuur: koel in de zomer, warm in de winter.
Door gebruik te maken van het temperatuurverschil tussen het oppervlak en de mijnen, circuleren gesloten geo-exchangesystemen water om gebouwen efficiënt te verwarmen en te koelen. Warmtepompen benutten deze temperatuurverschillen, waardoor het systeem tegen lage kosten werkt en bijna geen CO2 uitstoot.
Emily Smejkal van het Cascade Institute, gespecialiseerd in geothermische energie, legt uit: “Het Cumberland District Energy-project is technisch gezien een enorme ondergrondse warmtepomp. Wat ooit een kolenmijn was, functioneert nu als een schone energiebron.”
Grootse ambities
Met ongeveer 4.800 inwoners is Cumberland een kleine gemeente, maar de plannen zijn ambitieus. De eerste modellen richten zich op een civiel complex met een gemeentehuis, gemeenschapshuis, betaalbare woningen en een industrieel terrein bij Comox Lake. Onderzoekers zijn ervan overtuigd dat het netwerk van mijnschachten uiteindelijk de hele gemeenschap kan voorzien van energie.
Burgemeester Vickey Brown benadrukt het symbolische belang: “We gebruiken de restanten van een oude industrie om over te stappen op schonere energie. Daar kunnen we als gemeenschap trots op zijn.”
Industriële erfenis als bron van energie
Het project gaat niet alleen over techniek. Het geeft het dorp de kans om zijn industriële verleden te herinterpreteren. Kolencentrales en mijnen droegen destijds bij aan wereldwijde CO2-uitstoot en brachten mijnwerkers vaak in gevaarlijke situaties.
Cory MacNeill, geoloog en local, zegt: “Het gaat erom oude industriële relicten opnieuw uit te vinden. We kunnen profiteren van deze infrastructuur op een veel milieuvriendelijkere manier.”
Lang niet de enige
Cumberland staat niet alleen in deze transitie. Vergelijkbare geothermische systemen draaien al in Nanaimo, British Columbia, en Springhill, Nova Scotia. Deze projecten lieten zien dat verlaten mijnen uitstekend geschikt zijn als bron voor duurzame energie.
Burgemeester Brown: “Toen ik hoorde van ACET, dacht ik meteen dat dit een kans is om te onderzoeken of geothermie onze gebouwen kan voorzien van energie. Het past perfect bij de herontwikkeling van ons stadsblok.”
Nieuw leven voor oude mijnen
Cumberland laat zien dat industriële erfenis en duurzaamheid hand in hand kunnen gaan. Wat ooit een kolenmijn was, kan nu de kern vormen van een bijna koolstofvrije toekomst.
Met warmtepompen in oude mijnschachten kan het hele dorp profiteren van duurzame verwarming en koeling. Een indrukwekkend voorbeeld van innovatie die geschiedenis en toekomst met elkaar verbindt.
