Wetenschappers hebben een revolutionaire methode ontwikkeld om goud terug te winnen uit elektronisch en industrieel afval, en zelfs mijnerts — zonder gebruik van cyanide of kwik.
Goudwinning is al eeuwenlang verbonden met destructieve mijnbouw en giftige chemicaliën. Van cyanide tot kwik: traditionele extractiemethoden richten enorme schade aan aan mens en milieu. Maar een interdisciplinair team onder leiding van professor Justin Chalker (Flinders University, Australië) heeft nu een duurzame én veilige manier gevonden om zuiver goud terug te winnen uit onder meer e-waste, metaalafval en zelfs mijnerts — zonder enige vorm van vervuiling.
Volgens de studie, gepubliceerd in Nature Sustainability, kan deze nieuwe methode niet alleen elektronische afvalbergen reduceren, maar ook een wereldwijd alternatief bieden voor kleinschalige goudmijnen die nu nog met kwik werken.
Goud winnen zonder gif
Centraal in de methode staat een verrassend onschuldig ingrediënt: trichloorisocyanuurzuur. Dit veelgebruikte desinfectiemiddel uit de waterzuivering blijkt, geactiveerd met zout water, in staat om goud op te lossen zonder de schadelijke neveneffecten van cyanide of andere toxines. Het extractiemiddel is goedkoop, breed beschikbaar en niet schadelijk voor mens of milieu.
Na het oplossen van het goud met een milieuvriendelijk reagens, treedt het tweede innovatiecomponent in werking: een zwavelrijk polymeer dat selectief goud bindt uit complexe mengsels zoals printplaten, RAM-kaarten en ertsconcentraten.
Dankzij een chemisch proces kan het polymeer worden “ontmanteld” tot zijn oorspronkelijke bouwstenen, waardoor zowel het goud vrijkomt als het bindmateriaal opnieuw kan worden ingezet. Daarmee sluit de methode perfect aan op circulaire principes.
Uitzonderlijk hoge zuiverheid
Het resultaat? Een krachtige, duurzame manier om goud van uitzonderlijke zuiverheid te winnen dat direct inzetbaar is voor hoogwaardige toepassingen in elektronica, geneeskunde, en andere industrieën waar puurheid cruciaal is.
Volgens de onderzoekers, levert de methode 24-karaats goud op — zonder de schadelijke milieueffecten van traditionele processen.
Economisch haalbaar én schaalbaar
Hoewel het proces tot nu toe vooral in het lab is getest, is de volgende stap duidelijk: opschaling naar industriële toepassing. Professor Chalker benadrukt het belang van samenwerking met recyclingbedrijven, mijnbouwpartners en overheden om de technologie toegankelijk te maken waar die het hardst nodig is.
“Met dit proces kunnen we de destructieve cyclus van vervuilende goudwinning doorbreken. Het is niet alleen groener — het is ook economisch haalbaar en schaalbaar,” aldus Chalker.
Einde van een giftige industrie?
Goud is niet alleen waardevol als beleggingsobject, maar ook essentieel in elektronica, medische technologie en de ruimtevaart. De vraag stijgt, en daarmee ook de druk op conventionele, destructieve mijnbouw. Dit onderzoek biedt een haalbaar alternatief voor zowel industriële toepassingen als kleinschalige mijnbouw, vooral in regio’s waar men nog volop kwik gebruikt.
Het team testte de methode met partners in de VS en Peru op echt erts, om de toepasbaarheid in ontwikkelingslanden aan te tonen. Het doel is duidelijk: een praktische, schaalbare én veilige manier bieden om goud te winnen zonder ecologische of humane tol.
E-waste als goudmijn
Naast mijnbouw ligt een belangrijke toepassing in het recyclen van elektronisch afval. Jaarlijks wordt wereldwijd meer dan 60 miljoen ton e-waste geproduceerd, waarvan het merendeel niet wordt gerecycled. CPU’s, printplaten en geheugenchips bevatten vaak aanzienlijke hoeveelheden goud, koper en andere metalen. Dankzij de selectiviteit en recycleerbaarheid van het nieuwe polymeer kunnen die nu efficiënt én veilig worden teruggewonnen.
Belangrijk keerpunt
De ontdekking van het team uit Australië markeert een belangrijk keerpunt. Door geavanceerde chemie te combineren met duurzame principes laat het onderzoek zien dat goudwinning niet per se giftig of destructief hoeft te zijn. En als het proces op grotere schaal wordt ingezet, zou het wel eens het einde kunnen inluiden van een van de meest vervuilende praktijken in de mijnindustrie.
