Wat te doen met de oude, afgeschreven turbinebladen? Tot voor kort belandden die op de stort of werden ze begraven. TNO heeft een oplossing voor hoogwaardige recycling gevonden: pyrolyse van verzaagde bladen. De mogelijkheden zijn daarna eindeloos.
Opwekking van elektriciteit uit wind is, tot op heden, de meest succesvolle duurzame energiebron. De sector groeit keihard, vooral op zee. Alleen al voor het Nederlandse deel op het continentaal plat staat voor 2030 circa 21 GW aan windvermogen gepland (nu 7,7 GW volgens de laatste cijfers van het CBS). De EU wil in 2030 135 GW de grond in heien. Niet alleen het aantal turbines neemt toe, maar ook het vermogen en de spanwijdte van de bladen. Veruit het grootste deel van een windturbine – de nacelle, de pyloon, de fundering – valt prima commercieel te recyclen.
Behalve de rotorbladen, ongeveer vijftien procent van het materiaal van een windturbine. De grootste bladen zijn nu al 120 meter in lengte en worden gemaakt uit een composiet van koolstofvezels, glasvezels en thermoharders (zoals polyester of epoxy). Dit composiet geeft de bladen sterkte, vormvastheid, stijfheid en lichtgewicht plus een lange levensduur. Probleem en uitdaging is dat deze thermohardende kunststoffen niet zijn te smelten en tot hun afzonderlijke componenten zijn terug te brengen. Als de rotorbladen na 25 à 30 jaar technisch zijn afgeschreven, kan je er op dit moment weinig hoogwaardigs mee doen. Daarom worden ze op de tweedehands markt verkocht, als afval gestort of begraven.
Verder lezen?
Log in of abonneer je op TW om verder te lezen.
Klik hier en krijg direct toegang tot de premium-artikelen.
