Gerald Schut
Technologie is een belangrijke drijvende kracht achter muzikale innovatie, denk aan de ontwikkeling van de elektrische gitaar of het inmiddels alomtegenwoordige autotune, waardoor rappers het met vervormde stem toch aandurven om wat te zingen. In een onderhoudend interview met de BBC schetsen muzikant Charlie Harding en muziekprofessor Nate Sloan de belangrijkste manieren waarop popmuziek in het afgelopen decennium veranderd is.
Ze schreven er eerder hun boek ‘Switched on pop – How popular music works and why it matters’ over. Een ware revolutie is de verdwijning van het refrein als hoeksteen van popliedjes. Voor het eerst sinds het ontstaan van popmuziek durven auteurs het zonder refreintjes aan. Die worden dan bijvoorbeeld vervangen door instrumentale climaxen die afkomstig zijn uit techno en dance muziek: de zogeheten ‘pop drop’.
Ook Spotify verandert het ambacht van songwriters. Omdat er per volledig uitgeluisterd nummer wordt afgerekend is er een prikkel om kortere nummers te schrijven en dat is te zien: tussen 2013 en 2018 daalde de gemiddelde lengte van nummers in de Amerikaanse billboard Top 100 van 3:50 naar 3:30. Volgens Harding en Sloan wordt er het hardst gesneden in lang uitgesponnen intro’s en wegstervende eindes van liedjes. Dat kost toch alleen maar luisteraars.
Ze voorspellen nog een tendens die uit een nieuwe techniek voortkomt. Dankzij podcasts zijn we steeds meer gewend aan stemmen die in ons oor praten. Het fluisterzingen, dat tienerster Billie Eilish dit jaar introduceerde zal gemeengoed worden. Muziek, die zich gaat richten naar de podcast. Hadden we dat 10 jaar geleden kunnen voorspellen?
