Gerald Schut
Op de open source website Nextstrain delen wetenschappers voortdurend de nieuwste genetische profielen van het coronavirus. Een boeiende animatie op de site laat op basis daarvan zien hoe het virus evolueert en welke lijnen zich verspreiden. Zo blijkt bijvoorbeeld ruim een kwart van de februari-infecties in Italië, Mexico, Finland te herleiden tot één geïsoleerd corona-geval in München in december, waarvan men dacht dat het succesvol ingedamd was.
Andere modellen voorspellen juist de verspreiding van covid-19. Zo heeft The Economist een model van Harvard aangepast dat op basis van openbare beschikbare reisgegevens vanuit het Chinese Wuhan voorspelt waar het virus zal opduiken. Het model voorspelt dat er in onder meer Rusland, Indonesië, Myanmar en de Filippijnen 100 keer meer besmettingen zijn dan het aantal bevestigde gevallen. Andere modellen schatten het aantal besmettingen op basis van het aantal doden, want doden zijn makkelijker te tellen dan besmettingen. Dan blijkt het uiterst waarschijnlijk dat er in bijvoorbeeld de VS en Australië nog veel gevallen onder de radar blijven.
In het artikel ‘How Computer Modeling Of COVID-19’s Spread Could Help Fight The Virus’ van de Amerikaanse publieke omroep NPR vertelt Rosalind Eggo van de London School of Hygiene & Tropical Medicine over een simulatie van honderd besmette vliegtuigpassagiers die aan een vlucht van 12 uur beginnen. De helft van hen wordt op het vliegveld niet gedetecteerd met louter symptoom-gebaseerde tests. Ergo: ‘Door de ontwikkelingscyclus van het virus duurt het ongeveer 5 dagen van het moment van besmetting tot het moment, waarop mensen symptomen beginnen te vertonen. In die periode kunnen besmette mensen reizen zonder opgemerkt te worden.’