Wat jarenlang als nutteloos mijnafval werd weggegooid, blijkt een verborgen goudmijn. Volgens onderzoekers bevatten Amerikaanse mijnen genoeg kritieke mineralen om miljoenen elektrische auto’s van stroom te voorzien.
Volgens de studie, gepubliceerd in Science, kan het afval van één jaar Amerikaanse mijnactiviteiten genoeg lithium bevatten om 10 miljoen elektrische auto’s van stroom te voorzien, en genoeg mangaan om 99 miljoen voertuigen te ondersteunen. Duizelingwekkende cijfers die de huidige binnenlandse vraag en importniveaus ruimschoots overtreffen.
Lead-auteur Elizabeth Holley, professor mijnbouwtechniek aan de Colorado School of Mines, stelt het kernprobleem scherp: “We produceren momenteel slechts een paar grondstoffen. De vraag is: wat zit er nog meer in die stenen?” Het antwoord van haar team wijst op een grotendeels onbenut reservoir van mineralen die essentieel zijn voor batterijen, zonnepanelen en andere technologieën voor een lage CO2-uitstoot.
Kleine terugwinning kan import volledig compenseren
De onderzoekers benadrukken dat zelfs bescheiden terugwinning een enorme impact kan hebben. Volgens hun analyse zou het terugwinnen van slechts 1 procent van het bijproductmateriaal de importafhankelijkheid voor de meeste elementen aanzienlijk verminderen. Een terugwinning van 4 procent van het lithium zou zelfs de huidige import volledig kunnen compenseren.
Holley legt uit dat de snelste weg ligt in het optimaliseren van bestaande operaties: “We zouden ons kunnen richten op mijnen die al operationeel zijn en simpelweg extra circuits toevoegen aan hun proces. Dat zou een snelle manier zijn om een noodzakelijk mineraal in productie te brengen.”
Waar liggen de schatten?
De studie geeft ook aan waar bepaalde mineralen het meest kansrijk zijn. Zo lijkt de Red Dog-mijn in Alaska het grootste potentieel voor germanium te hebben, terwijl nikkel kan worden teruggewonnen uit de Stillwater- en East Boulder-mijnen in Montana.
Deze bevindingen vallen samen met een periode van verhoogde geopolitieke druk en beleidsinitiatieven om binnenlandse bronnen veilig te stellen. Momenteel komt het grootste deel van het lithium uit Australië, Chili en China, en cobalt vooral uit de Democratische Republiek Congo. Hoewel het uitbreiden van de Amerikaanse productie al decennia een doel is, is de urgentie recent toegenomen.
Politieke druk
De Inflation Reduction Act van 2022 onder president Joe Biden bevatte stimulansen voor binnenlandse productie van kritieke mineralen.
Dit jaar ondertekende president Donald Trump een uitvoerend bevel dat gebruik maakt van oorlogsmachtbevoegdheden om meer mijnbouw en lease van federale gronden mogelijk te maken. Het bevel stelt: “Onze nationale en economische veiligheid wordt nu acuut bedreigd door onze afhankelijkheid van de mineralenproductie van vijandige buitenlandse machten. Het is van vitaal belang dat de Verenigde Staten onmiddellijk actie ondernemen om binnenlandse productie van mineralen tot het maximum mogelijk te faciliteren.”
Water, kosten en risico’s
Toch zijn er aanzienlijke praktische obstakels. Hamidreza Samouei, professor petroleumengineering aan Texas A&M University, noemt de studie “zeer waardevol,” maar waarschuwt dat succes een meerledige aanpak vereist. “De hoeveelheden water die mijnen gebruiken zijn enorm, en er is een sterker beleid nodig om terugwinning economisch aantrekkelijk te maken.”
Het Department of Energy is begonnen met een pilotprogramma voor bijproductterugwinning. Daarnaast heeft het Pentagon 400 miljoen dollar geïnvesteerd in de exploitant van de enige zeldzame-aardemijn van het land.
Tegelijkertijd heeft het Amerikaanse Congres onlangs delen van de Inflation Reduction Act ingetrokken die de vraag naar kritieke mineralen zouden stimuleren, en is de financiering van het U.S. Geological Survey en het Office of Science van het Department of Energy verminderd.
Van erts tot kans
Isabel Barton, professor geologische techniek aan de University of Arizona, ziet in de studie geen compleet nieuwe strategie, maar wel een duidelijke verschuiving in denken: van mijnbouw op één doel naar het extraheren van waarde uit alles wat in het gesteente zit. “Sommige mineralen zijn relatief eenvoudig te winnen, andere zijn enorm moeilijk te bereiken,” zegt ze. “Of terugwinning gebeurt, hangt uiteindelijk af van de kosten. Mijnbedrijven zijn er om winst te maken.”
Holley benadrukt dat de volgende stap is om het brede potentieel om te zetten in concrete mijn-voor-mijn plannen. “De financiering voor onderzoek naar kritieke mineralen is tot nu toe nogal versnipperd. Ons onderzoek maakt een gerichte strategie mogelijk.”
Onbenut potentieel
De studie laat zien dat Amerika mogelijk een enorme strategische en economische kans laat liggen door kritieke mineralen in bestaand mijnafval te negeren. Zelfs kleine verbeteringen in terugwinning kunnen de afhankelijkheid van buitenlandse leveranciers drastisch verminderen en bijdragen aan de energietransitie. Voor een land dat zijn technologische en economische toekomst veilig wil stellen, kan dit onbenutte potentieel wel eens van goudwaarde blijken.
