Patrick Marx
Oren zetten opgevangen geluidsgolven om in elektrische signalen die ze doorgeven aan de hersenen. Die signaalverwerking in de hersenen blijkt te beïnvloeden met een elektrische stroom dwars door de schedel heen.
Deze relatief nieuwe techniek van Transcranial Current Stimulation opent mogelijk de weg voor een nieuw type hoorapparaat.
‘Neuronen in de hersenen reageren op elektrische prikkels van buitenaf’, zegt hoofdonderzoeker en neurowetenschapper Lars Riecke van de Universiteit Maastricht. ‘Als je via de schedel een elektrische sinusgolf aanbiedt, dan zie je de gevoeligheid van de neuronen onder de schedel met dezelfde frequentie als de golf veranderen. Kortom, de elektrische golf moduleert de normale neuronale signaalverwerking. Van dit effect maken we gebruik door in plaats van een sinusgolf, een complexe elektrische golf aan te bieden die overeenkomt met het signaal dat de oren naar de hersenen sturen. Zo willen we mensen spraak beter laten verstaan.’ Riecke en zijn collega’s testten hun hypothese al bij proefpersonen.
Deze proefpersonen kregen twee elektroden op hun hoofd, vlak boven de oren. Onder deze plek zit het deel van de hersenen dat signalen uit de oren verwerkt. De proefpersonen luisterden naar een spraakopname met daaruit de langzame geluidsgolven weggefilterd. De spraak klinkt dan vervormd en is moeilijk te verstaan. De uitgefilterde trage golven werden omgezet naar een elektrisch signaal dat, via de elektroden, de hersenen bereikt. Bij de juiste timing van het geluid en het elektrisch signaal konden de proefpersonen de spraak veel beter verstaan.
‘We hopen om met deze techniek hoorapparaten te kunnen verbeteren. Dit kan mensen helpen om spraakgeluid in een rumoerige omgeving beter van het omgevingsgeluid te onderscheiden. Hiervoor zijn twee opties: het verstaan van spraak via elektrische stimulatie versterken of, met dezelfde techniek, het omgevingsgeluid onderdrukken’, zegt Riecke. ‘Het zal nog veel onderzoek vergen voor het zover is. Zo moeten we de effectiviteit van de techniek nog flink verbeteren door bijvoorbeeld optimalisatie van de elektroden en de plek waar we de elektroden plakken. De techniek zal niet geschikt zijn voor doven; we kunnen met de stimulatie geen illusie van geluid overbrengen. Misschien kan de techniek ooit de operatieve implantatie van een cochleair implantaat uitstellen of voorkomen bij mensen die slechthorend zijn.’
