NS
Reliability engineers van NS zorgen dat het materieel zo lang mogelijk inzetbaar blijft. Bianca Mulder (WO werktuigbouw) vertelt over haar werk.
Ik ben reliability engineer voor twee soorten treinen: de SGM-sprinters en de treinen die we onderhouden voor Syntus en Arriva.
De SGM’s lopen richting het einde van hun levensfase, de oudste is net veertig jaar geworden. Omdat een trein enkele miljoenen kost, willen we ’m zo lang mogelijk inzetten. Veiligheid is vanzelfsprekend een belangrijke randvoorwaarde.
Ik kijk naar het storingsgedrag. Zo hadden we laatst een issue met het sluiten van de conducteursdeur. Pas als ook die gesloten is, gaat een groen lampje branden op de stuurtafel van de machinist. Klaar om te vertrekken dus. Maar heel soms leek het lampje te gaan branden terwijl die laatste deur nog open was. We wisten waar we het ongeveer moesten zoeken: in het deursysteem, bekabeling en relais die dat aansturen. Maar het probleem was niet reproduceerbaar. En dat is nodig om het op te lossen.
Ik heb sessies georganiseerd met system engineers die het systeem heel goed kennen, de technisch medewerkers uit de onderhoudsbedrijven, machinisten, conducteurs en externe technisch adviseurs. Met een constructiewijziging konden we de kans op een valse melding tien tot honderd keer kleiner maken. Het groene lampje is immers onderdeel van het complete deurcircuit. Als er ergens in het circuit een weerstand verhoogt door veroudering of slecht contact, dan kan het lampje ook al bij lage stroom flauw of fel gaan branden, ook al is ie nog niet aangeschakeld. Daarom hebben we ’m uit het circuit gehaald en met een relais gezorgd dat ie pas boven een bepaalde drempelspanning aanschakelt: niet meer bij 100 maar bij 2.000 ohm.
Wil je meer technische verhalen van NS lezen? Kijk dan op nstechwerk.nl