Jan Spoelstra
In de maand dat de koers van de bitcoin hevig fluctueerde, stond in De Groene Amsterdammer een zeer lezenswaardig artikel over de blockchaintechnologie.
Dit artikel, Blockchain in de polder, schetst de casus van een bijstandsmoeder die voor aankopen voor haar kind gebruik kan maken van de Kindpakket–regeling in de Groningse plattelandsgemeente Zuidhorn. Via twee slimme stagiairs is bij deze regeling een cryptomunt geprogrammeerd. Deze valuta worden via blockchain gekoppeld aan bepaalde personen die er recht op hebben, typen producten die bijstandsmoeders mogen kopen en winkeliers die deze cryptovaluta mogen incasseren. Door het scannen van een QR–code en banken die de transacties omzetten in ‘echt’ geld vinden vervolgens tansacties plaats.
Via de landelijke overheid is inmiddels de Dutch Blockchain Coalition opgericht, waarbij overheid, bedrijfsleven en universiteiten ‘de mogelijkheden onderzoeken’. Vele gemeenten zitten met projecten nog in de ‘conceptuele fase’ of ‘brainstormen’ nog.
Nederland is volgens het verhaal verder in blockchaintechnologie dan blockchain–hubs als Singapore en Dubai. Maar tussen de vele bubbles, hypes en bugs, is het speuren naar de echte sieraden die overblijven. Grappig dat je daarvoor naar de Groningers in Zuidhorn moet, het vooroordeel dat Groningers stug en behoudend zijn daarmee achter zich latend.
