Mischa Brendel
Onderzoekers aan het Amerikaanse MIT hebben een mathematisch model ontwikkeld dat aantoont wat de invloed van de hardheid van asfalt is op het brandstofverbruik in auto’s. Hoewel verschillende experimenten ook al hebben aangetoond dat de hardheid van het asfalt een invloed heeft op het brandstofverbruik, toont dit model ook op wat voor manier de asfalthardheid dit verbruik beïnvloedt.
Het model van prof. Franz-Josef Ulm en promovendus Mehdi Akbarian toont aan dat de manier waarop de autoband contact maakt met het asfalt, er voor zorgt dat de maximale doorbuiging van de belasting zich achter het gereisde pad bevindt. Dit heeft het effect dat de autobanden continu een hele lichte helling oprijden; het asfalt waar net overheen is gereden is een fractie verder ingezakt dan het asfalt waar de band zich op dat moment op bevindt. De onderzoekers gebruiken als vergelijking het lopen op het strand: het zand onder een voet zakt iets verder weg, waardoor het een persoon meer energie kost om te lopen op het strand dan op een harde ondergrond.
Volgens de onderzoekers kan een hardere ondergrond, dus harder asfalt op wegen, leiden tot een reductie in brandstofverbruik tot drie procent. Dit lijkt weinig, maar het tweetal rekent voor dat dit voor de VS een jaarlijkse besparing van 273 miljoen vaten olie op kan leveren (waarbij ze er echter wel van uitgaan dat alle wegen die auto’s in de VS gebruiken worden verhard), wat weer een besparing in uitstoot van 46,5 miljoen ton CO2 betekent.
Hoewel de schatting dus erg optimistisch lijkt, blijkt uit de studie wel dat het besparen van brandstof niet altijd vanuit het voertuigontwerp hoeft te komen. Bovendien betekent een steviger asfaltbodem ook een langere levensduur van de weg, dus de besparing zou tweevoudig zijn.
