Vivianne Bendermacher
NASA zit in de shit. Het échte probleem van de ruimtevaartorganisatie met Mars-ambities heeft namelijk niets te maken met de onherbergzame rode planeet, het vervoer, zuurstofvoorzieningen, voeding of de enkele-reis of retourkwestie. Dat is allemaal op te lossen klein leed vergeleken bij het Grote Probleem.
Want mensen, als iemand niet snel met een lumineus plan op de proppen komt, zitten astronauten straks tot over hun oren in de stront. Letterlijk. De menselijke stoelgang laat zich nu eenmaal moeilijk rantsoeneren. Het zou handig zijn als astronauten bij verre missies bij toerbeurt eens per maand een drol mochten leggen; maar dat schijnt vooralsnog lichamelijk niet mogelijk te zijn. Al die zakjes astronautenvoer moeten nou eenmaal het lijf verlaten.
Nu vormt die grote boodschap geen groot probleem bij kleine ruimtemissies. Dan neemt een ruimtereiziger plaats op iets dat nog het meest wegheeft van een campingtoilet, waar de donkere materie subiet wordt opgezogen in een handig zakje. Als een astronaut even niet in de buurt van een ruimtetoilet is; bijvoorbeeld tijdens de lancering of landing, dan is er de ruimteluier die een astronaut toch een uur of acht van schone billetjes kan voorzien. Geen waanzinnig probleem dus. Althans; voor doorgewinterde astronauten. Persoonlijk zou ik hier al de grens trekken.
Dat werkt allemaal prima voor de missies in lower earth orbit: tot ongeveer 300 kilometer boven het aardoppervlak. Maar NASA wil verder; misschien wel naar Mars. Als er dán iets misgaat; de druk in de cabine valt bijvoorbeeld plotseling weg, dan kan het zomaar gebeuren dat hij of zij wel 6 dagen (!) is verstoken van een ruimte-wc. En een luier die de boel zes dagen lang fris houdt, is er nog niet.
In zes dagen tijd kan een astronaut maar liefst 6 liter urine, bijna een halve kilo poep en 80 milliliter menstruatiebloed produceren. Je moet er toch niet aan denken dat je daarmee rond moet banjeren, terwijl je tegelijkertijd een kapot ruimteschip moet oplappen om je leven te redden? Zul je trouwens net zien dat dat laatste je wél lukt, maar dat je vervolgens alsnog het loodje legt door je eigen uitwerpselen. Als je derrière namelijk wordt belaagd door rondzwevende derrie, liggen levensgevaarlijke infecties op de loer.
NASA komt er zelf niet uit, en roept nu de hulp in van ons. Iemand die komt met dé oplossing die ontlasting 144 uur lang bij het lichaam vandaan moet houden, zónder daarbij (letterlijk) een handje te helpen. Degene met een idee dat NASA binnen een jaar kan testen en binnen 3 jaar daadwerkelijk kan uitrollen, wint 30.000 dollar. Mijn hoop is gevestigd op de collectieve intelligentie van Technisch Weekblad-lezers. Dus kom maar door! Op https://herox.com/SpacePoop vind je de voorwaarden. May the force be with you!
Oud-hoofdredacteur van KIJK (en VIVA) Vivianne Bendermacher zet zich met haar bedrijf Techionista in voor de empowerment van vrouwen via technologie.
