Gerald Schut
Het mijnen van Bitcoin kost wereldwijd minstens 40 TWh aan elektriciteit per jaar, evenveel als het nationaal gebruik van Hongarije. Voorstanders van de digitale munt claimen dat de milieuschade meevalt, doordat die energiehonger grotendeels gestild wordt met overtollige elektriciteit uit waterkracht. In een vernietigend commentaar in het wetenschappelijke tijdschrift Joule laat analist Alex de Vries (ook bekend als @DigiEconomist) van Pricewaterhouse Coopers (PwC) weinig heel van die verdediging.
Volgens de organisatie Coinshares staan inmiddels de helft van alle zogenoemde mining-computers in de Chinese provincie Sichuan, vanwege de goedkope elektriciteit uit waterkracht, die door het ontbreken van afdoende hoogspanningsverbindingen niet afgevoerd kan worden. De Vries wijst erop dat aldaar in het natte seizoen driemaal zoveel elektriciteit wordt opgewekt als in het droge seizoen. Echter, om rendabel te zijn moeten mining-computers permanent draaien. Zo vormt de aanwezigheid van extra vraag naar baseload zelfs een perverse prikkel om extra kolencentrales te bouwen, stelt De Vries.
Sinds 2013 zijn computers voor het delven van Bitcoin zo gespecialiseerd, dat ze nergens anders toe dienen. Tegelijk wordt de apparatuur steeds beter, waardoor de in december geïntroduceerde Antminer S15 volgens de Wet van Koomey (het aantal berekeningen per kWh verdubbelt iedere achttien maanden) waarschijnlijk over anderhalf jaar al niet meer rendabel is. Daardoor moeten de apparaten niet alleen permanent draaien, maar produceert bitcoin mining wereldwijd ook 10.000 ton e-waste, even veel als Luxemburg.
De Vries onderstreept nog eens hoe inefficiënt Bitcoin als betaalmiddel is. De 81.4 miljoen transacties in 2018 vallen in het niet bij de 482,6 miljard overige digitale transacties in de bankwereld. Per transactie verbruikt de munt 500 tot 750 kWh, tegenover 0,4 kWh per digitale transactie in de regulier banksector.
