Herman Damveld
Deze week is een opslagruimte met kernafval in de zoutkoepel in het Duitse Asse aangeboord. Dit is de start van de geplande terughaalactie van 126.000 vaten radioactief afval.
‘Het begin van het boren in de eerste opslagruimte is een belangrijke stap. Het opgraven en terughalen van de opgeslagen vaten kernafval is een unieke opgave, waar wereldwijd geen ervaring mee is’, benadrukt Wolfram König, de directeur van het Bundesamt für Strahlenschutz (BfS), die pleitte voor een versnelde procedure, ‘omdat de toestand van het opgeslagen kernafval dit vereist.’
In de zoutkoepel Asse zijn tot 1978 zo’n 125.000 vaten laag- en 1300 vaten middelradioactief afval opgeslagen. Het laagradioactief afval ligt in twaalf opslagruimtes op 725 tot 750 meter diepte, het middelradioactief afval in één opslagruimte op 511 meter diepte. Er stroomt al vijftien jaar lang dagelijks 12.000 liter water de zoutkoepel in. Het BfS is verantwoordelijk voor de veiligheid van de opslag, maar weet niet hoe lang het duurt voordat de schachten helemaal onder water komen te staan. Daarom moeten alle vaten opgegraven worden. Dit kost de belastingbetaler vier miljard euro.
De eerste boring vindt plaats in opslagruimte nummer zeven op 750 meter diepte. Om te voorkomen dat in vaten geboord wordt, moeten camera’s en meetapparatuur duidelijkheid geven over de precieze plek en de toestand van de vaten. Het BfS verwacht hoge concentraties van de radioactieve stoffen tritium en radon aan te treffen evenals brandbare of explosieve gassen.
Bij een positief oordeel door het BfS over de metingen en de waarnemingen zal de opslagruimte geopend worden. Bij een negatieve uitkomst moeten nieuwe oplossingen bedacht worden. De volgende stap is het bergen van de afvalvaten. Daarna komen de overige opslagruimtes aan bod.
Volgens Wolfram König is ‘de geschiedenis van Asse een schoolvoorbeeld van hoe men een veilige opberging van kernafval niet moet uitvoeren.’
