Rijkert Knoppers
In Finland is de vijfde kerncentrale van het land in aanbouw, een zesde en een zevende staan op de planning.
De Finnen bouwden rond 2003 de eerste geologische opberglocatie voor radioactief afval, op 400 m diepte in een granieten mijnput op het eiland Olkiluoto. Ondanks aanvankelijk verzet van de bevolking is het project inmiddels succesvol te noemen, vooral vanwege de financiële voordelen voor de omwonenden.
Matthew Cotton, wetenschappelijk medewerker aan de University of Sheffield, wil met dit voorbeeld laten zien hoe belangrijk de rol van de lokale bevolking is bij de realisatie van dit soort omstreden projecten. Vervolgens concludeert hij aan de hand van een gedetailleerde beschrijving van de situatie bij het nucleaire complex Sellafield (voorheen Windscale, VK), dat het afval van de huidige kernreactoren niet zozeer het probleem is, maar wel het radioactief afval uit het verleden. Daarbij gaat het onder meer om plutonium uit opwerkingsfabrieken en radioactief materiaal, verspreid door zeevogels.
Cotton stelt uiteraard dat vermindering van radioactief afval prioriteit heeft. Een grootschalige opslag van radioactief afval wijst hij af vanwege te grote risico’s, en het hoog radioactieve afval kan volgens hem het beste terecht in geologische boorputten van 5 km diepte. Nederland zal het hoog radioactieve afval dus moeten exporteren.
Nuclear Waste Politics – an incrementalist perspective
