Janny Kok
De Rotterdamse havengemeenschap maakt zich zorgen over de dreiging dat het industriecomplex extra zal worden belast voor CO2-uitstoot. Een eventuele heffing leidt ertoe dat buitenlandse industriële bedrijven het zekere voor het onzekere nemen, zoals het Britse chemieconcern Ineos onlangs deed. Deze liet de keuze tussen Rotterdam en Antwerpen uiteindelijk op de Scheldehaven vallen voor een investering van 3 miljard euro in twee fabrieken.
Havenbedrijven vrezen voor de invoering van een extra CO2-heffing in Nederland, omdat deze bepalend kan zijn bij de keuze voor een vestigingsplaats. Dat bleek tijdens het 19e Deltalinqs Jaardiner in de RDM Onderzeebootloods in Rotterdam. Deltalinqs-voorzitter Steven Lak riep daar politici op zich op feiten te baseren bij het maken van keuzes, zoals die voor extra belasting van CO2-uitstoot. Minister Wiebes van Economische Zaken kon ter plekke de Rotterdamse havenwerkgevers een pluim geven voor hun ambitieuze klimaatagenda. “In de gesprekken over het Klimaatakkoord wordt, mede op verzoek van de Tweede Kamer, ook nadrukkelijk gekeken naar wet- en regelgeving die de voortgang van de transitie belemmert”, zei hij.
Verder meldde de minister dat het klimaatprobleem niet individueel kan worden opgelost, maar collectief. “Het ontwerp-Klimaatakkoord is gebaseerd op goede CO2-reductieplannen en een hogere heffing op CO2-uitstoot”, aldus Wiebes. “Als het in de haven al niet lukt, lukt het nergens om de uitstoot terug te dringen.”
Hij voegde daar onder meer aan toe dat er geen ‘stoere dingen’ moeten worden gedaan in de naam van klimaatbeheersing. Daarmee doelt de minister op het alom bekende gelijke speelveld dat in de praktijk beslist niet overal in Europa bestaat. Na afloop van het Deltalinqs-diner sprak de woordvoerder van EZ geruststellende woorden als het gaat om het bewaken van het gelijke speelveld.
Het Europese emissions trading system zorgt ervoor dat alle bedrijven in Europa hetzelfde tarief betalen per uitgestoten ton CO2. In het ontwerp Klimaatakkoord (dat nu wordt doorgerekend door de planbureaus, JK) is een bonus/malus-systeem opgenomen. Bedrijven die op koers liggen met hun CO2-reductieplan kunnen voor hun verduurzaming aanspraak maken op subsidie, de zogeheten verbrede SDE-subsidie. Bedrijven die hun reductieplan niet nakomen – en te veel uitstoten – krijgen een malus (boete) in de vorm van een heffing over de CO2 die te veel is uitgestoten.
Volgens Wiebes kijkt met name Zweden met grote ogen naar dit vernuftig uitgewerkte idee. “Geen enkel andere Europees land werkt met een systematiek waarin bedrijven zich committeren aan een bedrijfsgebonden reductieplan, gecombineerd met een bonus/malus-toepassing.”
