Piet Smolders
De hoeveelheid afval in een baan om de aarde neemt alsmaar toe.
Miljoenen uitgewerkte kunstmanen, rakettrappen en vooral restanten van explosies en botsingen omcirkelen onze planeet met snelheden tot 30.000 km/h. Zelfs het International Space Station moet zo nu en dan uitwijken voor naderend ruimtepuin. Het probleem lijkt door zijn omvang haast onoplosbaar.
Of toch niet? Jonathan Missel van Texas University bedacht samen met zijn promotor een zeer originele benadering die geen enorme investeringen vergt aan materiaal en brandstof: Sling-Sat, een kunstmaan die ruimtepuin opruimt en zich al doende telkens in een baan slingert op weg naar een nieuw stuk afval, aldus een minimale hoeveelheid energie gebruikend.
Sling-Sat heeft twee uitschuifbare armen, met grote vangschotels aan het eind. De satelliet komt in een baan om de aarde en wordt door kleine boordmotoren naar een stuk ruimtepuin gedirigeerd, waarvan de baan precies bekend is. De roterende armen vangen het brokstuk op in een elastische botsing, waarbij de satelliet zelf in een iets andere baan komt. Het puin wordt vervolgens richting aarde geslingerd, om in de atmosfeer te verbranden.
De richting wordt vooraf nauwkeurig bepaald en de kracht wordt geregeld door de armlengte van de slinger aan te passen. Door die slingerbeweging krijgt de satelliet een nieuwe impuls,die hem naar een volgend doel brengt, enzovoort. Dankzij dit kosmisch biljart kan de kunstmaan zijn werk doen, terwijl dat vrijwel geen brandstof kost.
Ofschoon Missel promoveerde op zijn idee, heeft NASA nog geen concrete be-langstelling getoond.
