Gerald Schut
Vanaf 21 mei is op het surround-scherm van het Haagse Omniversum de kakelverse documentaire Apollo 11 te zien. Het adembenemende maanlandingsproject is in juli 50 geleden.
Regisseur Todd Douglas Miller heeft uit 11.000 uur nimmer vertoond beeldmateriaal van NASA een 47 minuten durende bioscoopdocu gemaakt. In plaats van met een voice-over is de geluidsband is gevuld met opgenomen communicatie van Armstrong, Aldrin en Collins en mooie soundtrack met pompende bassen.
Het resultaat is een overweldigende ervaring waarbij je je kijker zich in de Apollo 11 zelf waant. Je middenrif trilt mee met de brullende motoren tijdens de lancering. De opperste concentratie bij de astronauten is voelbaar als op 16 juli 1969 de Saturnus V-raket in Florida de lucht in gaat. Slechts twee jaar eerder stierf de voltallige bemanning toen de Apollo 1 bij de lancering ontplofte. Heen en terug naar de maan duurde ruim een week. Hopelijk verloopt de Artemis-missie die in 2024 de eerste vrouw op de maan moet zetten net zo voorspoedig.
Technisch wordt de kijker niet veel wijzer van de documentaire, maar de kijkervaring is indrukwekkend. Vanaf eind juni is de documentaire ook in een bioscoopversie te zien in reguliere bioscopen. Dat zal ook een voordeel hebben, want op het gekromde IMAX-scherm lijkt de raket regelmatig zo scheef te staan als de toren van Pisa.
