Mischa Brendel
De boeken over de robotisering van de arbeidsmarkt lijken niet aan te slepen. Ook de vanuit het Engels vertaalde van Martin Ford haakt in op dit thema en Fords boodschap is een verontrustende: nadat jarenlang vooral de lagere arbeidsklassen leken te lijden onder voortschrijdende technologieën, lopen nu ook hogeropgeleiden meer en meer risico hun werk te verliezen aan steeds slimmer en behendiger wordende robots.
Het boek omschrijft hoofdzakelijk de (mogelijke) problemen waar de Amerikaanse arbeidsmarkt tegenaan loopt – al is deze arbeidsmarkt in veel opzichten vergelijkbaar met andere (Westerse) arbeidsmarkten – en creëert al vlug een doemscenario. Hierdoor ontstaat de neiging het boek af te doen als eenzijdig, maar dat is te makkelijk. Want voor veel van deze problemen draagt Ford wel degelijk goede argumenten aan. Achteroverleunen en zeggen dat het wel goed komt, is inderdaad geen oplossing.
Ford dwaalt echter soms ook flink af. Zo is de relatie tussen het betoog voor een basisinkomen en opkomende robotisering in veel opzichten ver te zoeken.
De conclusie van het boek is ronduit teleurstellend: na een pleidooi van bijna driehonderd pagina’s om de robotisering van de arbeidsmarkt toch vooral te vrezen, constateert Ford dat we voortschrijdende technologie simpelweg moeten ‘inzetten als oplossing’, waarbij hij erg vaag blijft over hoe dit dan zou moeten gebeuren.
