Jan Spoelstra
Vorige week schreef voormalig TW-hoofdredacteur Erwin Boutsma op deze plaats zijn laatste commentaar. Logischerwijs is het dan nu de beurt aan de nieuwe hoofdredacteur om zich enerzijds voor te stellen, en anderzijds iets zinnigs te zeggen over de technische actualiteit.
Sinds 2007 werk ik voor vak- en opinieblad Maritiem Nederland; een dik jaar als vakredacteur en inmiddels negen jaar als hoofdredacteur. En vanaf heden ben ik algemeen hoofdredacteur van alle technische bladen bij Bèta Publishers, waaronder Maritiem Nederland, Waterbranche, Windenergie en dus ook TW.
Wat betreft techniek blijf ik nu even bij de maritieme sector. Een van de meest bijzondere projecten die ik de afgelopen tijd volgde, was de bouw van de Pioneering Spirit van offshore bedrijf Allseas. Het grootste schip ter wereld dat in staat is om offshore productieplatforms in één keer van hun fundering te tillen en naar een haven te transporteren voor ontmanteling en recycling. Tijdens het Maritime Awards Gala op 6 november viel Allseas-ceo Edward Heerema in de prijzen. Hij ontving een eenmalig in het leven geroepen oorkonde voor de ontwikkeling en bouw van dit schip. Meer dan terecht, want door dit schip kijkt de hele wereld naar dit goeddeels in Nederland ontwikkelde vaartuig, met de kennis en expertise van Nederlandse ingenieurs.
Een tweede prijs die opviel, was de KNVTS Schip van het Jaar Prijs. Deze ging naar het zogenoemde multi mission Unmanned Surface Vessel Seagull-301, ontworpen en gebouwd door De Haas Maassluis en Ginton Naval Architects uit Haarlem, in opdracht van een Israëlische toeleverancier aan legeronderdelen wereldwijd (Elbit Systems). Het betreft een 12 m lang, op afstand bestuurd vaartuig dat op mijnen kan jagen en onderzeeboten kan bestrijden. Bijzonder is dat het schip ook autonoom kan varen en zelf complexe beslissingen kan nemen.
In de maritieme sector wordt momenteel groots en moeilijk gedaan over onbemand varen. Er worden hele congressen over georganiseerd en grote scheepswerven, reders en klassenbureaus breken hun hoofd over veiligheid, certificering en juridische vraagstukken betreffende autonoom varen. Des te opvallender dat twee relatief kleine technische toeleveranciers zo’n schip gewoon bouwen.
Een rode draad bij de overige prijzen was brandstofbesparing, maar een grote ontbrekende factor op het gala was een emissieloos schip. Vorige week was ik op de vakbeurs Europort bij een korte presentatie over een volledig elektrische waterbus van het Zweedse Green city Ferries, die met meer dan 50 km/h over het water stuift, ruim een half uur kan varen, slechts een kwartier hoeft op te laden en over de gehele levensduur niet duurder zou zijn dan een conventionele stadsferry. Kortom, het was een fraai gala, met mooie technische projecten. Maar op één front kunnen Nederlandse reders en scheepsbouwers nog een grote stap zetten, zeker gezien het huidige regeringsbeleid: waar blijft de Tesla van de Nederlandse maritieme sector?
