Erwin Boutsma
Salomon Krooneberg weeft in zijn nieuwste boek ‘Spiegelzee’ opnieuw de geologie en antropologie soepel ineen tot een boeiend verhaal.
De emeritus hoogleraar geologie aan de TU Delft, is een rasverteller. Ditmaal gaat het specifiek over de zeespiegelstijging en -daling in de laatste 120.000 jaar, de era waarin Homo sapiens de aarde bevolkt.
Het boek legt de zeespiegelstijging langs een geologische meetlat om duidelijk te maken dat het niks bijzonders is. In de geologische periode Eemien (126.000 tot 116.000 jaar geleden) lag de zeespiegel 6 m hoger dan nu, om gedurende 105.000 jaar gestaag met 120 m te dalen, en tenslotte in de laatste 15.000 jaar weer scherp te stijgen naar het huidige niveau. Al die tijd lukte het Homo sapiens zich aan te passen en te overleven, relativeert Kroonenberg. Hij stelt bovendien dat het onduidelijk is of de mens invloed heeft op de huidige zeespiegelstijging.
Kroonenberg doet in ‘Spiegelzee’ wat hij eerder deed in zijn bekroonde boek ‘De menselijke maat’: aan de hand van kleurrijke anekdotes en harde wetenschappelijke feiten de klimaathype relativeren. Dat hij ons antropologische verleden gebruikt als bewijs dat het ons eerder is gelukt ons aan te passen, is hem vergeven. Het handjevol vroege mensen tienduizenden jaren geleden staat natuurlijk in geen verhouding tot de huidige miljoenensteden in de wereldwijde deltagebieden. (eb)
Spiegelzee: De zeespiegelgeschiedenis van de mens; Salomon Kroonenberg; 272 pagina’s; € 21,99 (paperback)
