Henk Tolsma
Het is een oorverdovend en allesomvattend lawaai in de capsule met ruimtevaarders wanneer een raket van start gaat, of als deze vanuit de ruimte terugkeert in de dampkring. De hele constructie kraakt en beukt en bonkt, het is alsof stangen tegen elkaar slaan.
First Man brengt dit indringend in beeld. De film handelt over het leven van Neil Armstrong (1930-2012) gedurende de jaren ‘60, als deze ingenieur luchtvaarttechniek bij NASA in opleiding is als astronaut en wordt klaargestoomd om als eerste mens op de maan te landen. Dat gebeurt aan het slot van de film; het is dan 20 juli 1969.
Het is een heel emotionele film. Positief als Armstrong (gespeeld door Ryan Gosling) vanaf het maanoppervlak meldt: ‘the Eagle has landed’. Maar ook negatief, want altijd ligt de dood op de loer. Collega’s verbranden in een capsule bovenop een voor de start gereedstaande raket.
First Man (141 minuten) volgt de ontwikkeling van de ruimtevaarttechniek op de voet. Steeds grotere raketten met krachtiger motoren, de beproevingen in centrifuges, de koppeling van ruimtecapsules, de oefeningen met de maanlander.
De film is echter geen documentaire, maar een biografisch drama. Armstrong is geen carrièremaker, maar wel altijd monomaan met zijn werk bezig. Zo iemand zouden we tegenwoordig gevoelsarm of autistisch noemen. Als hij de laatste keer thuis is vóór zijn reis naar de maan moet zijn vrouw hem dwingen afscheid te nemen van de kinderen.
