Patrick Marx
Een groep Finse onderzoekers wil met 50 satellieten in drie jaar tijd 300 asteroïden in kaart brengen.
Elke 5 kg zware satelliet krijgt een elektrisch zonnezeil dat bestaat uit een elektronenkanon en een 10 kV-spanningsbron met daartussen een 20 km lange geleidende draad. Rondom de draad ontstaat een positief elektrisch veld met een diameter van 100 m. De draad vormt zo een elektrisch zeil van enkele vierkante kilometers. Het zeil stoot positief geladen deeltjes uit de zonnewind af waarbij de deeltjes hun momentum op het zeil overdragen. Een gemiddelde zonnewind in de buurt van de aarde, levert zo een versnelling van 1 mm/s2. Ter vergelijking: een ‘klassiek’ zonnezeil bestaat uit een fysiek scherm dat gebruik maakt van het moment van gereflecteerde fotonen.
Het elektrische zeil brengt de satelliet in een elliptische baan om de aarde, die langs zes asteroïden voert. Een camera en een nabij-infrarood spectrometer brengen elke asteroïde in kaart. Hoofdonderzoeker Pekka Jahunen: ‘De satellieten verzamelen gegevens over de grootte, de vorm en het oppervlak van de asteroïden, net als de chemische samenstelling van het oppervlak.’ Jahunens plan voldoet aan een behoefte, zo blijkt uit een op dezelfde dag gepubliceerde whitepaper over mijnbouw op asteroïden. Er is grote vraag naar gedetailleerde informatie over deze hemellichamen.
De vijftig satellieten kunnen met één raket gelanceerd worden. De satellieten kosten samen, inclusief r&d, zo’n € 60 miljoen, wat neerkomt op € 200.000 per bezochte asteroïde. Een traditioneel uitgevoerde missie zou vele miljarden euro’s kosten.
