Vivianne Bendermacher
Het glazen plafond. Oh oh, de ironie. Met zulke termen smoor je elke vrouwelijke ambitie voor leiderschap subiet in de kiem, betoogt Vivianne Bendermacher.
Ik bedoel: mocht ergens sprake zijn van een glazen plafond, dan voel ik absoluut niet de behoefte mezelf daar doorheen te wurmen om er vervolgens bovenop te staan. Eronder ook niet trouwens…
Het doet me denken aan de befaamde Apple-trap. De techgigant heeft er zelfs sinds 2003 een patent op: de prachtige, glazen trappen die in menig Apple-store te vinden zijn. Ze worden iet overal even gewaardeerd, overigens: in Hong-Kong sprak een politieke partij er zelfs de schande van omdat berokte vrouwen zo wel erg kwetsbaar werden voor glurende viespeuken op de begane grond. Vast een mannenuitvinding, die trap. Net als dat glazen plafond. Hoewel… als het waar is dat zoveel mannen zich stiekem vergapen aan hoger gelegen vrouwelijk schoon, dan zouden vrouwen juist zeer welkom zijn op dat ‘glazen plafond’. En dat is nou niet het geval.
Want, even serieus, er zitten nog altijd veel te weinig vrouwen in managementfuncties. Zeker in de ict is dat een probleem. Daar wordt minder dan een vijfde van de topfuncties ingenomen door een dame. En volgens ons Neelie (Kroes, red.) moet dat anders. Er moeten meer meisjes kiezen voor tech, zodat we er straks meer vrouwen werkzaam hebben, luidt haar devies.
Hoewel ik enige schroom voel het toe te geven, ben ik het daarmee eens. Schroom, omdat ik jeuk krijg van diversiteitsdiscussies. Want in het woord ‘diversiteit’ zit een verschil opgesloten, en als vrouw wil ik eigenlijk niet als anders worden gezien. Of met andere woorden: ik wil niet beoordeeld worden op mijn vrouw-zijn. Niet lijnrecht staan tegenover een man. Ik wil beoordeeld worden op mijn kunnen, en dat zou sekse-onafhankelijk moeten zijn. Of is dat laatste niet helemaal waar?
De vraag stellen, is hem beantwoorden. Dat is inderdaad niet waar. Mannen en vrouwen zijn verschillend: ze denken anders, ze gedragen zich anders, ze zoeken anders en ze vinden anders. Offline, maar ook online. En daarom heeft Neelie gelijk. Want het is toch best lullig dat zij die de weg plaveien voor ons digitale leven – de programmeurs – in Nederland voor 90 % uit mannen bestaan.
Zij zijn het die de codes schrijven voor de software die ons in toenemende mate door ons dagelijks leven doet navigeren. Zij zijn het die aan de basis staan voor onze communicatie van de toekomst. En zij zijn het ook die nu nog te veel risico lopen op een blinde vlek, ingegeven door een gebrek aan diversiteit.
Daarom faciliteer ik sinds kort – schoorvoetend, dat wel – codingklasjes voor vrouwen. Want een tekort aan vrouwen in de ict is vragen om dezelfde stommiteiten als een glazen trap of – godbetert – plafonds.
Oud-hoofdredacteur van KIJK (en VIVA) Vivianne Bendermacher zet zich met haar bedrijf Techionista in voor de empowerment van vrouwen via technologie.
